Nieuwe e-health toepassingen: 3 ingestibles die in de toekomst beschikbaar zijn

De ontwikkelingen in de gezondheidszorg staan niet stil. Met digitale zorgtoepassingen is the sky the limit. Met e-health kan het lichaam nog gerichter en effectiever worden gecontroleerd en behandeld. Een van de toepassingen die op dit moment wordt doorontwikkeld door onderzoekers en bedrijven is de ingestible. Ze zullen deel uitmaken van onze toekomstige zorg. Maar wat zijn ingestibles eigenlijk? Het zijn kleine capsules die patiënten inslikken en die de technologie naar ons lichaam brengt. Daarmee kunnen aandoeningen in een vroeg stadium worden gedetecteerd en worden medicijnen effectiever toegediend. Wat ligt er op de planning? Hieronder worden 3 innovatieve ingestibles toegelicht.

Onderzoekers aan het MIT hebben een 3D geprinte capsule ontwikkeld die een maand lang het lichaam kan controleren op aandoeningen, zoals infecties en allergieën. De capsule klapt uit wanneer de maag wordt bereikt. Een sensor kan diagnoses stellen en in verschillende compartimenten van de capsule zijn medicijnen opgeslagen die gedoseerd kunnen worden toegediend aan het lichaam. Aan de hand van een draadloze bluetooth verbinding kan de capsule contact leggen met een extern apparaat zoals een smartphone. Daardoor kan er informatie worden gestuurd of kunnen instructies worden gegeven naar het apparaatje in de maag. De capsule wordt van stroom voorzien door middel van een klein batterijtje. De ingestible biedt vooral voordelen bij het in een vroeg stadium diagnosticeren van aandoeningen. Ook kunnen medicijnen op hele specifieke momenten direct worden toegediend. Dat is bij een aantal aandoeningen, zoals HIV, strikt noodzakelijk. Na een maand zal het apparaatje uit elkaar vallen en wordt het verteerd door het lichaam. Het onderzoek wordt ondersteund door onder meer de Bill and Melinda Gates Foundation.

Artsen worden er soms wanhopig van. Je behandelt een patiënt en schrijft medicijnen voor. Vervolgens kom je erachter dat de patiënt de medicijnen niet op tijd inneemt of dat ze helemaal niet worden ingenomen. Gevolg: onnodig medicijnafval en een toename van het aantal spoedopnames. In de VS lopen deze extra kosten in de miljarden euro’s. Voor wetenschappers was het een behoorlijke uitdaging om hier verandering in te brengen. En dat is inmiddels succesvol gebeurd. Een aantal kankerpatiënten krijgt inmiddels slimme pillen voorgeschreven die een piepkleine sensor bevatten. Wanneer de pil de maag bereikt wordt een signaal verstuurd naar een ontvanger, in de vorm van een pleister, die op het lichaam is geplakt. Deze ontvanger stuurt het resultaat naar een app en zo kan de arts zien of de patiënt de pil op tijd heeft ingenomen. Maar nog belangrijker, er worden waarschuwingen gegeven wanneer de medicijnen te laat of helemaal niet worden ingenomen. In de VS zijn deze ingestibles inmiddels goedgekeurd door de FDA (Food and Drug Administration).

Voor diabetespatiënten is het een vervelend proces. Met een glucosemeter wordt de bloedsuikerspiegel gemeten. Vervolgens dient de insuline in het lichaam worden gespoten. Een simpel pilletje zou het allemaal veel makkelijker kunnen maken. Echter, veel hormonen en antistoffen kunnen niet met inslikbare medicijnen op tijd in het lichaam worden gebracht. De moleculen in de medicijnen zijn te groot om te worden geabsorbeerd door de maag of de dunne darm. Veel patiënten moeten nu zelf insuline inspuiten. Onderzoekers hebben nu voor mensen met diabetes een methode ontwikkeld die een einde moet maken aan dit proces van inspuiten. Ze zijn er achter gekomen dat de bloedbaan kan worden bereikt wanneer een medicijn in staat is om de maagwand binnen te dringen. De wetenschappers lieten zich inspireren door een schildpad, die altijd in staat is om zich om te draaien wanneer die op z’n schild ligt. Een apparaatje, dat insuline bevat, werd in dezelfde vorm ontworpen, waardoor het in staat zou moeten zijn om altijd goed te landen op de maagwand. Een groot voordeel: de maagwand heeft weinig pijnpunten. Het duurt eerst 10 minuten alvorens de capsule, die de patiënt inslikt, is opgelost en het apparaat in de goede positie kan landen op de maagwand. De insuline in het apparaat is ingepakt en beschermd door een laagje suiker. Na 5 minuten zal deze laag automatisch oplossen. Vervolgens kan de insuline vrijkomen. Die wordt door de maagwand geprikt en komt in de bloedbaan terecht. Daarna zal het lichaam het apparaatje afvoeren en gaat het via de vertering weer uit het lichaam. De onderzoekers verwachten dat het medicijn over drie jaar op mensen kan worden getest. Op dit moment wordt er alleen nog getest op dieren.